Een prachtig boek dat uitnodigt om na te denken over onszelf.
De verkiezingen zijn net achter de rug en meer dan ooit zien we groepen tegenover elkaar staan. Een dergelijke houding zien we ook terug wanneer het over andere zaken gaan, zoals oorlog of milieu. En natuurlijk slavernij! Zelden heeft een onderwerp zulke sterke reacties opgeroepen in Nederland. En toch moet er over gesproken en geschreven worden, want het gaat over heel wat meer dan enkel een geschiedenisles. Het is een verhaal over waar wij mensen toe in staat zijn, ook in onze tijd.
De opdracht van Tula wil een gezicht geven aan de onzichtbaren. Dat zien we bijvoorbeeld in een sterke scene waarin een pater vertelt over een ontmoeting een week eerder. De aanwezige witte machthebbers weet hij uitstekend te herinneren, maar de twee slaafgemaakte kinderen, die hem persoonlijk bediend hebben, herkent hij niet. Een pijnlijk moment, die de kern van de zaak beschrijft.
Dit is het verhaal van de slavenopstand op Curaçao in 1795 onder leiding van Tula, gezien door de ogen van twee tot slaaf gemaakte kinderen. Toch gaat het over meer dan slavernij, want het verhaal gaat door waar het boek eindigt. Het gaat over de betekenis van vrijheid en het recht op je eigen identiteit. Weten wie je bent, waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat. Dat zijn universele waarden die voor iedereen moeten gelden, maar die we elkaar, maar moeilijk kunnen gunnen.
Het verhaal is realistisch en gaat het gruwelijk gedrag van mensen niet uit de weg. Toch wordt het voldoende afgezwakt om het voor iedereen goed leesbaar te houden. Een mooi detail is het gebruik van het geloof. Tula gelooft heilig in christelijke waarden, maar herinnert de witte mensen eraan dat zij als christenen die waarden niet naleven. Daarnaast spelen ook de Afrikaanse tradities en geloof een belangrijke rol. Zij geven het verhaal een magisch tintje, maar Robin Raven maakt er geen fantasy van. Het blijft volledig geloofwaardig.
Een prachtig boek dat uitnodigt om na te denken over onszelf.